کد مطلب:180100 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
شیوه ی ملاقات امام با بردگان در ماه رمضان
امام صادق علیه السلام فرمود: هنگامی كه ماه رمضان فرا می رسید، امام سجاد علیه السلام بردگانش از كنیز و عبد را هرگاه خطا می كردند، نمی زد بلكه اگر خطا می كردند، خطای آنها را در دفتری با ذكر تاریخ می نوشت. وقتی كه ماه رمضان به آخر می رسید، آنها را به حضور می طلبید و به هر كدام از آنها خطاب كرده می فرمود: ای فلانی! تو در فلان روز فلان گناه را انجام دادی، ولی من تو را ادب نكردم، آیا به یاد داری؟ و او می گفت: آری ای فرزند رسول خدا.
امام به این ترتیب با همه ی بردگان رفتار می كرد و آنها به خطای خود اقرار می نمودند. سپس امام در وسط آنها می ایستاد و می فرمود همه ی شما با صدای بلند، خطاب به من بگویید ای علی بن الحسین! پروردگار تو آنچه را كه انجام داده ای به حساب و شماره آورد، همان گونه كه تو كارهای ما را به حساب و شماره آوردی و در پیشگاه خدا كارنامه ای وجود دارد كه به حق سخن گوید و از هیچ كوچك و به بزرگی فرونگذارد مگر اینكه همه را برشمرد و آنچه انجام داده ای در نزد خدا حاضر بنگری، همان گونه كه ما كردارمان را در نزد تو حاضر دیدیم ما را ببخش و از ما بگذر، خدا تو را ببخشد و از تو بگذرد، كه خداوند می فرماید:
و لیعفوا و لیصفحوا الا تحبون ان یغفر الله لكم:
«آنها باید عفو و صرف نظر كنند، آیا دوست نمی دارید كه خداوند شما را ببخشد». (نور / 22)
[ صفحه 139]
امام سجاد علیه السلام این گفتار تلقین شده ی خود را از زبان بردگان می شنید و گریه می كرد و می گفت: «خدایا! تو خودت امر فرموده ای كسی را كه به ما ستم كرده عفو كنیم، طبق فرمان تو عف كردیم، تو نیز ما را عفو كن كه از ما برتر هستی، ای خدای كریم، مرا مشمول كرم خود كن..»
سپس به بردگان متوجه شده و فرمود: شما را بخشیدم، آیا شما نیز مرا در رابطه با كردار و برخورد خشنم بخشیدید؟ بردگان می گفتند ای آقای ما تو را بخشیدیم...
آنگاه امام سجاد علیه السلام به آنها گفت: همه ی شما را آزاد كردم، و از قید بردگی رها نمودم، اینك آزادید بروید.
امام در روز عید فطر، جوایز فراوانی به بردگان می داد و در آخر ماه رمضان هر سال گروه بسیاری از بردگان را آزاد می نمود. [1] .
امام به این ترتیب با همه ی بردگان رفتار می كرد و آنها به خطای خود اقرار می نمودند. سپس امام در وسط آنها می ایستاد و می فرمود همه ی شما با صدای بلند، خطاب به من بگویید ای علی بن الحسین! پروردگار تو آنچه را كه انجام داده ای به حساب و شماره آورد، همان گونه كه تو كارهای ما را به حساب و شماره آوردی و در پیشگاه خدا كارنامه ای وجود دارد كه به حق سخن گوید و از هیچ كوچك و به بزرگی فرونگذارد مگر اینكه همه را برشمرد و آنچه انجام داده ای در نزد خدا حاضر بنگری، همان گونه كه ما كردارمان را در نزد تو حاضر دیدیم ما را ببخش و از ما بگذر، خدا تو را ببخشد و از تو بگذرد، كه خداوند می فرماید:
و لیعفوا و لیصفحوا الا تحبون ان یغفر الله لكم:
«آنها باید عفو و صرف نظر كنند، آیا دوست نمی دارید كه خداوند شما را ببخشد». (نور / 22)
[ صفحه 139]
امام سجاد علیه السلام این گفتار تلقین شده ی خود را از زبان بردگان می شنید و گریه می كرد و می گفت: «خدایا! تو خودت امر فرموده ای كسی را كه به ما ستم كرده عفو كنیم، طبق فرمان تو عف كردیم، تو نیز ما را عفو كن كه از ما برتر هستی، ای خدای كریم، مرا مشمول كرم خود كن..»
سپس به بردگان متوجه شده و فرمود: شما را بخشیدم، آیا شما نیز مرا در رابطه با كردار و برخورد خشنم بخشیدید؟ بردگان می گفتند ای آقای ما تو را بخشیدیم...
آنگاه امام سجاد علیه السلام به آنها گفت: همه ی شما را آزاد كردم، و از قید بردگی رها نمودم، اینك آزادید بروید.
امام در روز عید فطر، جوایز فراوانی به بردگان می داد و در آخر ماه رمضان هر سال گروه بسیاری از بردگان را آزاد می نمود. [1] .
[1] اقتباس از اعيان الشيعه، ج 1، ص 633 - 634 - بحار، ج 46، ص 103 - 104.